گاهی اوقات همنشینی یک عالم بزرگ و فرهیخته که شهرت علمی اش نه تنها یک شهر بلکه یک کشور را فرا گرفته با جمعی از نوجوانان و توصیه به ایشان ، آنچنان شیرین و دلنشین است که انگار می خواهی ساعت حضورت تمام نشود.

 آنقدر پای این صحبت ها بنشینی و از سفره معنوی او استفاده کنی تا همه وجودت نورانی شود،سیراب شوی و آنگاه از جایت بلند شوی.

 

اینها نه از آن روست که جمع نوجوانان صمیمی است و یا فضای جلسه روحانی.

بلکه بدان جهت است که وقتی عالمی را می بینی نه تنها نگاه کردنش عبادت است بکله کلمه به کلمه سخنانش راه گشاست. باید جمله جمله کلامش را در ذهنت طلا کوب کنی و بعد از جلسه آنقدر به آن فکر کنی که برنامه زندگیت شود.

 

وقتی آیت الله جوادی آملی این مفسر کبیر توصیه های عاشورایی می کند و نوجوانان را قاسمی و عباسی و اکبری بار می آورد، تو هم باید خوب گوش دهی چون اینجا کلاس درسی است که پیر و جوان از آن بهره مند می شوند.

 

این نوشتار گزیده و خلاصه ای از بیانات این استاد گرانقدر حوزه است.
امام خطاب به فرزندان و برادر زدگان خود بیان داشتند که ای قوم من شما امروز نوجوان هستید ولی در آینده نزدیک هم از نظر سن و هم از جهت کمال بزرگ خواهید شد، تا می توانید دانش کسب کنید تا دانشمند شوید.

 

این جمله امام(ع) تشویق به بزرگواری می کند، زیرا بزرگ شدن در دست ما نیست اما بزرگواری در اختیار شما است و باید بزرگواری را تحصیل کنید.

 

بازی در زندگی هدف نیست بلکه بازی برای رفع خستگی است.

 مرحوم کلینی از امام صادق نقل می کند که خداوند سبحان بر هیچ قومی فراگیری دانش را واجب نکرد مگر بر علما واجب کرد که تدریس کنند.

 

امام حسن مجتبی در روایتی تاکید کرده اند که اگر شما مطالبی را فرا گرفتید، برای اینکه در حافظه بماند، آن را یادداشت کنید.

 

(در روایتی از امیرالمومنین علیه السلام وارد شده که هر چه نوشته شود باقی می ماند و آنچه حفظ شود فرار می کند. این روایت به این مطلب اشاره می کند که باید مطالب را نوشت و الا در آینده ای نه چندان دور از حافظه می رود)

 

مبادا کسی بگوید من در فلان محفل حاضر شده ام ولی نمی دانم چه گفته است و یا به خاطر ندارم که چه طرح و بحث شد؛ مگر می شود جوان دفتر علمی و دفتر خرد و دانش نداشته باشد و آنچه می شنود به هوا تبدیل کند.

 

  مرحوم مجلسی نقل کرده اند که در محفل رسول خدا(ص) مطلبی علمی طرح می شد که یکی از اصحاب عرض کرد حیف وقتی از مجلس شما بیرون می رویم، این حس خوب از مطالب را نداریم که حضرت به او گفت از دستت کمک بگیر، یعنی این مطالب را یادداشت کن.

 

 اتلاف عمر یعنی همین که وقتی کسی مطلبی می شنود، یادداشت نکند که از یاد رفتن این مطالب یعنی آتش زدن عمر خویش.
 

هرجا عالمانه حرفی شنیدید حتما یادداشت کنید، زیرا آن مطلب یا بدون تجزیه و تحلیل و نظر به کار می آید یا در مورد آن فکر می کنید و به کار می آید.

 

دانش آموزان عزیر آنچه از محفل علما در قم شنیده اند یادداشت کنند تا در زندگی یاری گر آنها باشد.



--------------------------------------------------------------------------------


منابع:

برگرفته از پایگاه حوزه